Ryan Giggs

Początki kariery
Ryan Giggs urodził się w roku 1973 jako syn Lynne Giggs oraz Danny’ego Wilsona. Jego ojciec był rugbystą. W wieku siedmiu lat przeprowadził się do Manchesteru. Dwa lata później w czasie gry w piłkę został zauważony przez scouta Manchesteru City i Giggs rozpoczął grę w Deans. Następnie zaczął grać w Salford Juniors. W jednym z meczów tego zespołu zdobył sześć bramek. W roku 1985 rozpoczął treningi w szkółce piłkarskiej Manchesteru City, gdzie jego trenerem był Denis Schofield. W grudniu 1986 roku został zaproszony na testy do Manchesteru United, któremu kibicował jako dziecko[3]. Uczęszczał do szkoły Moorside High w Manchesterze.

Manchester United
W wieku 16 lat Giggs podpisał amatorski kontrakt z Manchester United, a 30 listopada 1990, tuż po 17. urodzinach – profesjonalny. Zadebiutował w lidze 2 marca 1991, w meczu na Old Trafford przeciwko Evertonowi, kiedy to wszedł na boisko za Denisa Irwina. Jego debiut w wyjściowej jedenastce nastąpił jeszcze w tym samym sezonie w derbach Manchesteru. Strzelił wówczas jedyną bramkę meczu. Poprzez kontuzję Lee Sharpe’a na początku sezonu 1991/1992 Giggs otrzymał szansę regularnej gry w pierwszej drużynie. 29 kwietnia 2009 w półfinałowym meczu Ligi Mistrzów z Arsenalem Ryan Giggs odnotował osiemsetny występ w barwach United. Podczas swojej gry dla Czerwonych Diabłów Giggs zdobył wszystkie krajowe trofea: Puchar Ligi Angielskiej w 1992, 2006, 2009, Mistrzostwo Anglii w 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2007, 2008, 2009, 2011 i 2013 oraz cztery Puchary Anglii w 1994, 1996 i 1999, 2004 roku. W latach 1999 i 2008 świętował wraz z drużyną zdobycie najbardziej prestiżowego klubowego trofeum na świecie – Pucharu Europy.

Przed rozpoczęciem sezonu 2001/2002 Giggs podpisał nowy, pięcioletni kontrakt z Manchester United, ucinając wszelkie spekulacje o jego odejściu z Old Trafford. 10 dni później, w meczu przeciwko Coventry City, Giggs strzelił gola, który ostatecznie zatwierdził siódmy mistrzowski tytuł mistrza Premiership dla jego drużyny.

Ryan Giggs świętował jubileusz 10-lecia gry w pierwszej drużynie Manchesteru United w towarzyskim meczu ze szkockim Celtikiem Glasgow rozegranym na Old Trafford 1 sierpnia 2001. W piątek, 23 sierpnia 2002 Giggs strzelił swoją setną bramkę w barwach Manchesteru United, zapewniając remis 2:2 w meczu z Chelsea na Stamford Bridge. Natomiast 29 września 2009 na Old Trafford strzelił swoją sto pięćdziesiątą bramkę w barwach Manchesteru United w meczu Ligi Mistrzów z VfL Wolfsburg. 16 stycznia 2011 roku, w 23 kolejce spotkań Premiership zagrał 600 mecz w lidze. Manchester United zmierzył się wtedy z Tottenhamem Hotspur, a mecz zakończył się remisem.

W lutym 2012 roku w wieku 38 lat podpisał umowę przedłużającą jego pobyt w klubie o kolejny rok[4]. 4 lipca 2013 roku decyzją Davida Moyesa Giggs dołączył do sztabu szkoleniowego Manchesteru United jako grający trener, pozostając czynnym zawodnikiem[5]. Sam Giggs powiedział, że niedługo planuje zrobienie licencji trenerskiej UEFA Pro[6].

22 kwietnia 2014 roku Ryan Giggs objął funkcję tymczasowego menadżera „Czerwonych Diabłów” po zwolnieniu Davida Moyesa[7], a jego asystentem został Paul Scholes[8].

Po objęciu przez Louisa van Gaala funkcji menadżera Manchesteru United został jego asystentem. 23 maja 2016 roku po zwolnieniu Louisa van Gaala przestał pełnić rolę asystenta w klubie.

Reprezentacja Walii
Giggs stał się najmłodszym piłkarzem pierwszej reprezentacji Walii, kiedy to wszedł na boisko w meczu przeciwko Niemcom w wieku 17 lat i 321 dni. Od tej pory był podstawowym zawodnikiem drużyny, grając dla niej przez 16 lat i strzelając w tym czasie 13 bramek. 30 lipca 2008 Giggs zdecydował o zakończeniu kariery reprezentacyjnej. Kapitan Wielkiej Brytanii Na IO 2012.

 

170 total views, 0 views today